Voor iemand die altijd op zoek is naar nieuwe uitdagingen, avonturen en always on the run voor een volgende stap is hardlopen misschien wel de ideale sport! Elke run een centimeter, meter en paar stappen verder te zien komen dan de vorige keer en voelen dat het bij elke keer weer net iets makkelijker gaat. So…run with me in mijn running uitdaging bij de oudste marathon van Nederland, de Enschede Marathon! En of er met mij meegelopen is! Goed, het is maar hoe je het bekijkt. Maar liefst 10.700 hardlopers stonden aan de start van één van de afstanden bij de Enschede Marathon. Een groot gedeelte hiervan heeft met mij meegelopen of liep ik nou met hen mee? Hoe je het ook wendt of keert, ik en 19 collega’s van apetito en heel veel anderen stonden om 13:15 bij de start van de 5km. Klaar om te knallen, shinen en om bij elke stap trotser op onszelf te zijn! Want waar anderen keihard bloed, zweet en tranen hebben getraind om de 10 km, de halve marathon of de hele marathon weg te tikken hebben wij keihard getraind om dat bij de 5 km te doen. En geloof mij, voor mij zijn die 5000 meters een hele uitdaging geweest.

En wat was het geweldig! Wat een heerlijke ronde hebben we gelopen. Een ronde waar ik allemaal collega’s om mij heen had lopen met hetzelfde shirtje, die hun eigen race aan het lopen waren en als het nodig was elkaar er doorheen hielpen! Een ronde die vol stond met supporters, die niet alleen hun vriend, vriendin of familielid er doorheen sleepten, maar ook mij met hun aanmoedigingen en het applaus! Mijn uitdaging kreeg nog een extra hindernis nadat na 1,5 kilometer mijn oordopjes besloten dat ik het ook wel zonder de ‘Hits van nu’ kon doen en ik het moest doen met gekraak en af en toe wat gezang wat er tussendoor kwam. Niet zo slim gepland ter Heijne en misschien de allerslechtste voorbereiding naar deze 5 kilometer toe haha. Na 3,5 kilometer had ik mijn standaard “hardloop dipje”. Het had niet veel gescheeld of ik was gaan wandelen, maar toen zag ik een paar meter verderop mijn reddende engel wandelen. “Die is van mij!”, dacht ik. Aan de start had zij namelijk gezegd dat ze de hele weg bier en bitterballen zou zingen en die humor had ik nou net even nodig. Dus achter haar riep ik “Bier en bitterballen, jalalalala, bier en bitterballen, jaaaalalalala.” Zij ging ook weer in de hardloop versnelling en samen liepen we nog zeker een kleine kilometer door te grappen! Daarna ben ik alleen doorgelopen, wetende dat ik over een paar honderd meter de bocht om moest om vervolgens te versnellen naar de finish! In volle snelheid dacht ik dat ik bij de eerste boog binnen was, tot ik er daarna achterkwam dat ik nog een paar 100 meter moest. Geen probleem, toen ik die klok de seconden zag weg tikken 30:10 – 30:11 – 30:12. Hoppa, tandje er bij, want ik wil in ieder geval onder mijn PR van afgelopen september lopen!

Over de finish heerste er trots. Wat fijn om collega’s om je heen te hebben, die trots op elkaar zijn, trots op zichzelf zijn op wat gepresteerd is!

Nogmaals ik heb intens genoten! Niet alleen van de hele fijne momenten, maar ook van de zware momenten waar ik gewoon doorheen heb gelopen. Mijn eindtijd was trouwens 30:26, wel 7 hele seconden sneller dan in september afgelopen jaar. En wat nu? Op mijn werk zijn er alweer geruchten voor de 8 kilometer, maar dat moet ik nog maar even zien. Mijn planning was om te gaan skeeleren naast het bodypump, maar misschien ga ik wel gewoon voor de 10 km proberen. Moet ik wel eerst nieuwe oordopjes scoren, want zonder muziek kan ik niet!

Hebben jullie nog meegedaan met de Enschede marathon? Of hebben/gaan jullie nog meedoen met een andere marathon?