18 juni was de dag eindelijk daar! Tijd voor de Ultimate Buffalo uitdaging samen met de meiden van Team Goal Diggers. Aan het weer zal het zeker niet gelegen hebben. Want met de zomerse temperaturen buiten en een volle bak zon, wist ik één ding zeker! Het zou nog een tikkeltje zwaarder worden. Om 11:30 uur waren we dan fris en fruitig en met een gezonde dosis spanning en adrenaline aanwezig op het terrein van de vliegbasis Twente bij Hangar 11. We hadden nog voldoende tijd om onze tijdregistratie tags op te halen, onze fans aan de zijlijn een dikke knuffel te geven en de laatste voorbereidingen te treffen, zodat we om 12:15 uur van start konden gaan met de hardloopbuffel parcours.

Nog een keer in het kort: Het hardloopbuffel parcours.

Bij de Ultimate Buffalo kun je kiezen uit meerdere runs als bijvoorbeeld de hardloopbuffel en ultimate buffalo van 7,5 km of 15 km met of zonder krachttraining. Of je kan natuurlijk ook altijd kiezen voor de kidsrun als je samen met je gezin een prestatie wil leveren. Wij hebben ons ingeschreven voor de Hardloopbuffel van 7,5 km! Tijdens deze 7,5 km gaan wij ongeveer 20 hindernissen trotseren. Deze kunnen verschillen van BMX bulten, tot het klimmen op containers of een drekbak.

Tegen deze vijf obstakels zag ik van tevoren het meest op!

In mijn vorige blog “Aftellen naar de Ultimate Buffalo” schreef ik over de vijf obstakels waar ik het meest tegenop zag. Dat waren de volgende vijf:

• Sandbags carry
• BMX obstakels
• Brandweerpaal
• 100m burpeelane met autobanden
• Monkeybars

Ik had aangegeven dat ik jullie zou vertellen of dit inderdaad de vijf zwaarste obstakels waren. De zandzakken heb ik in ieder geval niet gezien tijdens het parcours en ook de brandweerpaal is mij ontschoten! Maar niet getreurd…er waren genoeg andere pittige obstakels, die dit lijstje weer prima aanvullen. En de andere drie obstakels, die hierboven genoemd worden waren inderdaad pittig! Een verslag van de Ultimate Buffalo uitdaging kunnen jullie hieronder lezen inclusief de zwaarste en leukste elementen/obstakels van deze dag. Ook lees je of ik dit volgend jaar weer wil gaan doen! Lees je met mij mee?

Korte samenvatting van de Ultimate Buffalo uitdaging

Was het zwaar? Ja! Heel zwaar? JA! Zwaarder dan gedacht ook trouwens. Om 12:15 begonnen we met een warming-up of beter gezegd het eerste obstakeltje op lichaamsgewicht. Dat hadden we niet afgesproken! Vijf minuten daarna gingen we van start. Vol goede moed sprintte ik langs mijn lieve vrienden en (schoon)familie en was het tijd om de touwen in te duiken, een lage steigerconstructie te trotseren en over vuilcontainers te klimmen. Na 10 minuten begon de hitte al mee te spelen bij mij! Mijn hartslag schoot omhoog zag ik op mijn horloge en ik werd nogal draaierig en kortademig. Verdorie! Dacht ik. Wat was ik boos op mijzelf. Maar opgeven was geen optie. Ik moest en zou die finish halen op wat voor manier dan ook. Dan maar een stapje terug en meer wandelen en mijn eigen ritme vinden in plaats van proberen de rest van mijn team bij te houden!

Dat ging al beter en met de lieve aanmoedigingen van mijn familie, vriend en schoonfamilie bij elk obstakel. Een obstakel waar ik heel erg naar uitkeek was de drekbak en dat was met het warme weer zeker geen overbodige luxe. Lekker een beetje afkoelen! Maar ook de buikschuifbaan was genieten. De BMX bulten aan het begin en het wandelen over steile heuvels met een autoband op je schouder (lees 1 uur en 15 minuten onderweg) waren verschrikkelijk. Pas op het eind begon ik mijn draai er een beetje in te vinden! En natuurlijk eindigen we de Ultimate Buffalo in stijl! Met een echt zwemfestijn en als afsluiter nog lekker klimmen en klauteren door een steigerconstructie met touwen en een apenhang. Maar wat een lekker gevoel om elk obstakel van je lijstje af te vinken en telkens dichterbij je einddoel te komen en als je die finish over bent is het euforisch. We hebben het gehaald! We hebben het gewoon gedaan! TROTS!

Wat was het zwaarst?

1. De hitte! Met stipt op nummer één. Ik kan zo slecht tegen te warm en benauwd weer. Dan heb je er al een extra zwaarte element bij! Zondag was het 28 graden met een volle bak zon. Heerlijk natuurlijk, maar met een intensieve en zware uitdaging voor de boeg kan dit ook gevaarlijk zijn. Je eigen tempo vinden en goed blijven drinken is dan belangrijk. Heb je het gevoel dat je hartslag ineens omhoog schiet? Ga je te zwaar ademen of juist te snel? Pak je moment dan om even te wandelen en je rust weer te vinden! Naar je eigen lichaam luisteren is met dit soort uitdagingen heel belangrijk.
2. Steile bultjes: Had ik al gezegd dat ik hier een hekel aan heb? Ik heb hier heel veel voor getraind trouwens, maar doordat je zoveel inspanning levert tijdens het hardlopen en de andere obstakels, is het natuurlijk net iets lastiger. De laatste bultjes na de burpees werden ineens een stuk makkelijker. Een beetje meer snelheid maken bij het naar boven gaan en een soepele glijmethode naar beneden! Ik had de techniek die voor mij het beste werkt ineens onder de knie. Dit moet ik onthouden.
3. Hardlopen: Misschien had ik hier iets meer voor moeten trainen, aangezien dit niet mijn favoriete onderdeel is. Maar aan de andere kant hebben we een goede tijd neergezet en is het wandelen tijdens de uitdaging niet iets waar mensen raar van opkijken.
4. Touwen klimmen en apenhang: Dit was het obstakel wat ons te wachten stond, toen we na 7,5 km en ongeveer 20 obstakels weer terug kwamen bij Hangar 11. Je moet je voorstellen dat je dan al helemaal verzuurd aankomt, je voelt de vermoeidheid door heel je lichaam en probeert met je allerlaatste kracht dit te trotseren. Pittig!

Wat was het leukst?

1. De vibe/sfeer en behulpzaamheid: Het is prachtig om te zien en te voelen dat iedereen elkaar zo steunt. De familie en vrienden, die langs de kant staan om iedereen aan te moedigen. De teamleden die er voor elkaar zijn, zodat je een teamprestatie kan leveren en de behulpzaamheid van andere obstacle runners tijdens de verschillende obstakels. Kom je ergens niet op? Geen probleem! Dan geven we je toch een voetje.
2. Drekbak: De leukste hindernis hoor! Stiekem is dit de reden dat ik mij ingeschreven heb. Lekker door de modder banjeren en vies worden. Dat kind in mij wil er af en toe nog weleens uit en dit is dan het ideale moment.
3. Buikschuifbaan: Een aanloopje en glijden maar! Met natuurlijk de aanmoedigingen van de medewerkers aan de kant. Die genieten er natuurlijk ook van om iedereen dat te zien doen!
4. Onverwacht stukje zwemmen: Deze zag ik niet aankomen, maar was wel heel erg leuk! Lekker en klein stukje zwemmen. Toen ik het vijvertje zag dacht ik eerst nog “Zou je hier kunnen staan”? Mijn vraag werd al snel beantwoord met het antwoord “NEE”!
5. Tijgeren: Leuk obstakel! En nog een keer lekker vies worden, omdat je mag tijgeren door de modder. Wat wil je nog meer? Misschien een beetje hulp van mijn zus? Het schijnt dat de lintjes eerst heel laag zaten, waardoor iedereen niet ging tijgeren, maar er overheen stapte. Mijn zus is zo lief geweest om de lintjes iets omhoog te schuiven, waardoor iedereen wel ging tijgeren! Dankjewel zus!

Het was een topdag en een onvergetelijke ervaring! TROTS ben ik op mijn Goal Diggertjes en op mijzelf. Niet alleen wij, maar alle deelnemers, hebben een fantastische en persoonlijke prestatie geleverd en ik hoop dat iedereen beseft dat je meer kan dan je denkt! Ben ik er volgend jaar weer bij? Jazeker! Ik weet nu waar mijn verbeterpunten liggen en hier wil ik mij voor volgend jaar op focussen. Een mooi doel toch? Doen jullie met mij mee?

Ik wil nog wat mensen bedanken

Deze lange blog wil ik graag afsluiten door wat mensen te bedanken, die dit en mijn prestatie mogelijk hebben gemaakt. Ten eerste wil ik de organisatie van Ultimate Buffalo bedanken voor hun tips en positiviteit. Ik heb met veel plezier blogs voor en over jullie geschreven en ik hoop dat jullie daar net zo van genoten hebben als ik.

Daarnaast wil ik Fitwinkel, Bodykicks en all it takes personal training bedanken voor het organiseren van de Ultimate workouts. Jullie hebben mij heel veel geleerd over het voorbereiden op een obstacle run en hoe je je lichaam het beste kan benutten.

Natuurlijk ben ik de lieve meiden van mijn team super dankbaar dat ik dit samen met hun heb mogen doen! Als zij er niet waren geweest, had ik waarschijnlijk niet mee gedaan. Super blij dat we elkaar zo enthousiast hebben kunnen maken, op onze eigen manier en samen naar dit event toe hebben kunnen werken en deze prestatie samen hebben kunnen leveren.

Last, but not least, mijn lieve familie, vriend en schoonfamilie, die zijn komen kijken en mij zo hebben aangemoedigd door bij de hindernissen alleen al te staan, bemoedigende woorden te roepen en tientallen foto’s hebben gemaakt!

DANK DANK DANK allemaal!

Liefs,

Een heel trots en blij buffeltje